حق تکثیر یا کپی رایت چیست

حق تکثیر یا کپی رایت چیست را از این سایت دریافت کنید.

حق تکثیر

حق تکثیر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

برای سیاست ویکی‌پدیا در خصوص حق تکثیر ویکی‌پدیا:حق تکثیر را ببینید.

مالکیت فکری حقوق اولیه

حق مؤلف حق تکثیر Database right معاهده بین‌المللی منابع ژنتیکی گیاهی برای غذا و کشاورزی Geographical indication Indigenous intellectual property حق طراحی صنعتی Integrated circuit layout design protection حقوق معنوی ثبت اختراع اعلامیه سازمان ملل در مورد حقوق کارگران و دهقان‌ها Plant breeders' rights Plant genetic resources Related rights Supplementary protection certificate Trade dress اسرار تجاری نماد بازرگانی Utility model

مقالات مرتبط

یتیم‌افزار Brand protection Copyright troll مخالفت با حق تکثیر زیست‌دزدی ازآن‌خودسازی فرهنگی Idea–expression distinction Limitations and exceptions to copyright معامله منصفانه استفاده منصفانه Paraphrasing حق نقل‌قول مستقیم اثر یتیم پتنت ترول مالکیت عمومی Outline of intellectual property Outline of patents

مال و قانون مالکیت نبو

حق نشر،[۱] حقّ تکثیر یا کپی رایت (به انگلیسی: copyright)، مجموعه‌ای از حقوق انحصاری است که به ناشر یا پدیدآورندهٔ یک اثر اصل و منحصربه‌فرد تعلق می‌گیرد و حقوقی از قبیل نشر، تکثیر و الگوبرداری از اثر را شامل می‌شود. در بیشتر حوزه‌های قضایی، حق نشر از آغاز پدید آمدن یک اثر به آن تعلق می‌گیرد و نیازی به ثبت اثر نیست. معادل این حق در نظام‌های حقوقی پیرو حقوق مدون حق مؤلف و شامل موارد فورس ماژور نمی گردد.

دارندگان حق تکثیر برای کنترل تکثیر و دیگر بهره‌برداری‌ها از آثار خود برای زمان مشخصی حقوق قانونی و انحصاری دارند و بعد از آن اثر وارد مالکیت عمومی می‌شود. هرگونه استفاده و بهره‌برداری از این آثار منوط به دریافت اجازه از ناشر یا پدیدآورندهٔ آن اثر است، استفاده در شرایطی که طبق قانون محدودیت یا استثنایی وجود دارد، مانند استفاده منصفانه، به دریافت اجازه از دارنده حق تکثیر نیاز ندارد. دارنده حق تکثیر می‌تواند حقوق خود را به شخص دیگری منتقل کند.[۲]

در بعضی از حوزه‌های قضایی، حقوق اخلاقی یا حقوق معنوی پدیدآورندگان نیز به رسمیت شناخته می‌شود، مانند حق یاد شدن برای اثر.

تاریخچه[ویرایش]

به‌طور کلی، پیش از اختراع دستگاه چاپ و خصوصاً تا اوایل قرن هجدهم، مسئله کپی‌رایت اصولاً مطرح نبود، زیرا از یک سو، امکان تکثیر انبوه آثار ادبی و هنری فراهم نبود و سرقت علمی و ادبی هم (حداقل به شکل گسترده) وجود نداشت؛ از سوی دیگر، فرد محوری دوران مدرن شکل نگرفته بود و هر اثری حاصل فرهنگ جمعی به‌شمار می‌آمد. دیگر اینکه با توجه به دشواریِ رفت‌وآمد و ناچیز بودن حجم آثار بشری، هر نوع دسترسی به این آثار، به هر شکلی، مطلقاً مزیت و مطلوبیت محسوب می‌شد.

با اختراع دستگاه چاپ و به‌ویژه پس از انقلاب صنعتی، با شکل‌گیری صنعت نشر و نیز پدید آمدن صورت‌های جدید تولید آثارِ قابل‌نسخه‌برداری مثل فیلم و عکس و … مفهوم کپی‌رایت شکل گرفت و وارد حقوق و قوانین شد. تاریخچه حق تکثیر با حقوق انحصاری و امتیازات چاپ کتاب آغاز شد، در سال ۱۷۰۹ که از آن ملکه بریتانیای کبیر نام خود را گرفته‌است، اولین اساسنامه حق تکثیر است. در ابتدا حق تکثیر تنها شامل تکثیر کتاب‌ها می‌شد، با گذر زمان محدودیت‌های دیگر از قبیل ترجمه و آثار اشتقاقی به آن اضافه شد.

دو مسئله، به‌ویژه در دهه‌های اخیر، موجب شد کپی‌رایت به یک معضل جدی تبدیل شود. اولاً به دلیل پیشرفت فناوری، امکان تکثیر آثار گوناگون در مقیاس وسیع با هزینه اندک و سرعت بالا فراهم شد و دیگر اینکه تعداد افرادی که به انحای مختلف متکی به درآمد حاصل از تکثیر محصولات قابل‌نسخه‌برداری هستند (اعم از مؤلفان، تهیه‌کنندگان، عکاسان، روزنامه‌نگاران، ناشران، صحافان، فروشندگان و …) افزایش یافت. به این ترتیب، به مرور زمان، نوعی تناقض در زمینه حقوقی و اخلاقی و به‌تبع آن در حوزه سیاست‌های فرهنگی پدید آمد. از نظر اخلاقی، دسترسی عموم افراد به هنر و اطلاعات امری مطلوب است و از سوی دیگر، برخی انواع دسترسی، بر خلاف قوانین، و ظاهراً غیراخلاقی است. در حوزه سیاست‌ها، ازیک‌طرف، سالانه میلیاردها دلار صرف تأسیس و مدیریت کتابخانه‌ها می‌شود تا افراد مختلف در اقصی‌نقاط جهان بتوانند به آثار گوناگون دسترسی داشته باشند و از طرف دیگر، دولت‌ها ملزم شده‌اند سازوکارهایی جهت محدودسازی دسترسی عموم به محصولات فرهنگی تدوین کنند.[۳]

قوانین بین‌المللی حق تکثیر[ویرایش]

چیزی به نام حق «حق نشر بین‌المللی» که به صورت خودکار نوشته‌های نویسندگان را در سراسر جهان محافظت کند وجود ندارد. محافظت در مقابل استفاده در هر کشوری به قوانین ملی آن کشور بستگی دارد. با این وجود بیشتر کشورها برای آثار خارجی تحت شرایط خاص، محافظت‌هایی فراهم می‌کنند که تا حد زیادی به وسیلهٔ معاهدات و کنوانسیون‌های بین‌المللی حق نشر ساده شده‌است. دو کنوانسیون مهم در این زمینه وجود دارند، یکی کنوانسیون برن برای حمایت از آثار ادبی و هنری و دیگری کنوانسیون جهانی حق نشر. با این همه، کشورهایی وجود دارند که برای کارهای خارجی، محافظت حق نشر کمی ارائه می‌دهند یا اصلاً ارائه نمی‌دهند.[۴]

کنوانسیون برن برای حمایت از آثار ادبی و هنری[ویرایش]

کشورهای عضو کنوانسیون برن برای حمایت از آثار ادبی و هنری، آبی

مقالهٔ اصلی: کنوانسیون برن برای حمایت از آثار ادبی و هنری

کنوانسیون برن برای حمایت از آثار ادبی و هنری، که معمولاً به نام کنوانسیون برن شناخته می‌شود، یک موافقتنامه بین‌المللی در خصوص حق تکثیر است که اولین بار در شهر برن در سوئیس در سپتامبر سال ۱۸۸۶ میلادی (شهریور یا مهر ۱۲۶۵ هجری خورشیدی) تصویب شد.

کنوانسیون برن[۵] کشورهای امضاکنندهٔ معاهده را (که در متن معاهده به نام «کشورهای عضو اتحادیه»[۶] شناخته شده‌اند) ملزم می‌کند که آثار پدیدآورندگان سایر کشورهای امضاکننده را هم‌چون آثار پدیدآورندگان تبعهٔ خود مورد حمایت کپی‌رایت قرار دهد. این پدیدآورنده کسی است که دارای تابعیت یکی از کشورهای عضو باشد و اگر دارای چنین تابعیتی نیست، اثر خود را برای نخستین بار در یکی از کشورهای عضو اتحادیه منتشر می‌کند یا اقامتگاه وی در یکی از کشورهای عضو اتحادیه است.[۷]

موافقتنامه راجع به جنبه‌های مرتبط با تجارت حقوق مالکیت فکری[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: موافقتنامه راجع به جنبه‌های مرتبط با تجارت حقوق مالکیت فکری

منبع : fa.wikipedia.org

حق تکثیر یا کپی رایت

دانشنامه تصویرسازی علمی

حق تکثیر یا کپی رایت چیست؟

حق تکثیر یا کپی رایت (به انگلیسی: Copyright)، مجموعه‌ای از حقوق انحصاری است که به پدیدآورنده‌ی یک اثرِ اصل و منحصربه‌فرد تعلق می‌گیرد و حقوقی از قبیل نشر، تکثیر و الگوبرداری از اثر را شامل می‌شود. در بیشتر حوزه‌های قضایی، حق نشر، از زمان آغاز پدید آمدن یک اثر به آن تعلق می‌گیرد و نیازی به ثبت اثر نیست. دارنده حق تکثیر می‌تواند حقوق خود را به شخص دیگری منتقل کند.

انواع مجوزها و حقوق تکثیر، کدامند؟

الف) حق تکثیر برای یک بار چاپ:

این نوع مجوز، به خریدار اجازه می‌دهد که تصویر را تنها یک بار در قالب چاپ (کاغذ و جوهر)، تنها به یک زبان (فارسی در ایران) و تنها در یک رسانه (برای مثال: کتاب) و مدت زمان محدود، منتشر کند.

ب) حق تکثیر آنلاین:

مجوز استفاده محدود از تصویر در نسخه‌ی اینترنتی نشریه، اما فقط به همراه مقاله یا متن آن که در نسخه اصلی چاپ شده باشد.

ج) حق تکثیر نامحدودِ غیرانحصاری:

این مجوز به خریدار اجازه‌ی استفاده از تصویر در تمامی انواع رسانه‌ها (کتاب، مجله، بروشور...) و زبان‌های مختلف را می‌دهد، اما زمان استفاده از آن ممکن است محدود باشد. اعطای این نوع مجوز، حالت انحصاری ندارد و تصویرگر می‌تواند بطور همزمان، امتیاز آن اثر را به مشتریان دیگر نیز بفروشد.

د) حق تکثیر نامحدود انحصاری:

این نوع مجوز به خریدار اجازه می‌دهد تا از یک تصویر در تمامی انواع رسانه‌ها و یا زبان‌های مختلف استفاده کند. مجوز نامحدود انحصاری اجازه می‌دهد تا آثار هنری، تنها توسط یک خریدار مورد استفاده قرار بگیرد و تصویرگر حق فروش آن به مشتریان دیگر را ندارد. اما این نوع مجوز نیز به یک دوره‌ی زمانی خاص (برای مثال: پنج سال) محدود می‌شود و پس از سپری شدن آن دوره، حق تکثیرِ آثار، مجددا به تصویرگر باز می‌گردد.

هـ) انتقال امتیاز حق تکثیر:

این مجوز، انتقال مالکیت مادی و کامل اثر، از هنرمند به خریدار است. یک انتقال معتبر، باید بصورت کتبی و با امضای طرفین انجام شده باشد.

منبع : www.scienceart.ir

قانون حق تکثیر (کپی رایت)

قانون حق تکثیر یا همان کپی رایت نوعی حفاظت قانونی از آثار چاپ شده و چاپ نشده ادبی، علمی و هنری است. نحوه انتقال حقوق انحصاری کپی رایت.

بلاگ، وکیل حقوقی

حق تکثیر

ارسال شده در تاریخ 2021/02/20 توسط MOHAMMAD

20 فوریه

کپی رایت چیست؟

کپی رایت (حق تکثیر) نوعی حفاظت قانونی از آثار چاپ شده و چاپ نشده ادبی، علمی و هنری است. این آثار به هر صورت که عرضه شده باشند، در حالی که دارای ماهیتی قابل درک باشند یعنی دیده، شنیده یا لمس شوند، شامل این حمایت خواهند بود. بنابراین می توان گفت حق تکثیر، حق نشر یا کپی ‌رایت (copy right) مجموعه ‌ای از حقوق انحصاری است که به پدید آورنده‌ یک اثر منحصر به‌ فرد و اصیل تعلق می ‌گیرد. حقوق انحصاری به این معنا است که تنها خالق اثر نه کسی که به نحوی به اثر دسترسی دارد، می تواند از این حقوق استفاده کند. از جمله آثاری که مشمول قوانین کپی ‌رایت می ‌شوند کتاب، شعر، اثر سمعی و بصری، اثر موسیقی، نقاشی، عکس، اثر معماری و اثر فنی است.

حقوق مالکیت حق تکثیر

هدف اصلی قانون کپی رایت، حفاظت از زمان، تلاش و خلاقیت خالق اثر است. به همین ترتیب قانون کپی رایت، حق مالکیت حقوقی خاصی را در اختیار شما قرار می دهد. حقوقی که بدین وسیله برای صاحب اثر لحاظ می شوند عبارت اند از :

نشر آثار

خلق آثار دیگر بر مبنای کار اصلی

الگو برداری

اقتباس در شیوه‌ بیان

تکثیر پخش

اجاره یا انتقال مالکیت دیگر

نمایش عمومی اثر تولید مجدد اثر

توزیع نسخه های کار با فروش

ثبت حق تکثیر یا کپی رایت

ثبت اثر به طور معمول، ضرورتی ندارد اما با توجه به فعالیت در بازار رقابتی امروز که کپی برداری در آن بسیار شایع است، عموما به برند ها توصیه می شود با ثبت حق کپی رایت از آثار منحصر به فرد خود حفاظت کنند. درخواست ثبت نام یک حق نسخه برداری حاوی سه عنصر اساسی : فرم درخواست، هزینه ثبت نام غیر قابل جبران و یک سپرده غیر قابل بازگشت یک نسخه از کار شما می باشد. یکی از روش های ثبت نام کپی رایت برای نمونه محصول یا لوگو و … این است که به صورت آنلاین آن را انجام دهید. ثبت نام آنلاین دارای مزایای متعددی از جمله زمان پردازش سریع تر، هزینه های ثبت نام پایین تر و قابلیت ردیابی وضعیت آنلاین بودن شما می باشد.

قانون کپی رایت در ایران

در حال حاضر در ایران قانونی وجود ندارد که به صورت یکپارچه ضمانت اجرای عدم رعایت کپی ‌رایت را بیان کند و قوانین متعددی در این مورد وجود دارند. در لایحه‌ ی جامع حمایت از حقوق مالکیت ادبی و هنری و حقوق مرتبط، به صورت یک پارچه به بحث ضمانت اجرا های نقض کپی رایت پرداخته که البته این لایحه هنوز تصویب نشده است. از جمله قوانینی که موضوع آن ها مرتبط با حق کثیر می باشد، شامل موارد زیر می شوند:

قانون حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان

قانون تکثیر کتب و ترجمه و نشریات و آثار صوتی مصوب ۱۳۵۲

قانون نحوه‌ مجازات اشخاصی که در امور سمعی و بصری فعالیت‌های غیر مجاز می‌ نمایند مصوب ۱۳۸۶

قانون حمایت از حقوق پدید آورندگان نرم‌ افزار های رایانه‌ ای

کپی رایت بین المللی

هیچ قانون جهانی کپی رایتی وجود ندارد که از اثر شما در تمام جهان محافظت کند. البته کشورهای عضو پیمان برن و معاهده کپی رایت جهانی، این امکان را برای شما به وجود آورده اند تا از آثار خود در کشور هایی غیر از وطن خود، حمایت نمایید. بنابر این قرارداد، آثار زیر مورد حمایت قرار می گیرند:

آثار چاپ شده و چاپ نشده یک نویسنده که از اهالی یا ساکنین یکی از کشور های تحت قرارداد باشد.

آثاری که با اجازه نویسنده اش که از اهالی یا ساکنان یکی از کشور های تحت قرارداد نباشد و در یکی از کشور های هم پیمان چاپ شده باشد.

بیشتر بخوانید  خیار تبعض صفقه

پاسخ به چند پرسش درباره حق تکثیر

آیا ایران عضو کنوانسیون برن در خصوص حمایت جهانی از کپی رایت می باشد؟

ایران از جمله کشورهایی است که هنوز به عضویت این کنوانسیون در نیامده است بنابراین عدم رعایت کپی ‌رایت اثر یک پدید آورنده‌ ایرانی در خارج از کشور ضمانت اجرایی ندارد.

آیا امکان انتقال حقوق انحصاری کپی رایت وجود دارد؟

پدید آورنده‌ یک اثر می ‌تواند این حقوق انحصاری ذکر شده را به دیگران انتقال دهد. این انتقال معمولاً با انعقاد یک قرارداد انجام می ‌گیرد.

آیا مقررات مربوط به کپی رایت در خصوص کتاب های الکترونیک نیز رعایت می شود؟

قانون کپی‌ رایت برای کتاب الکترونیکی نیز صدق می ‌کند. زمانی که یک کتاب آماده چاپ می ‌شود، نویسنده قراردادی با ناشر می ‌بندد که در آن از حقوق نویسنده و ناشر گفته شده است.

اشتراک گذاری در: 

منبع : sahebandisheh.com