مامون مرقد امام حسین را تخریب کرد

مامون مرقد امام حسین را تخریب کرد را از این سایت دریافت کنید.

تخریب حرم امام حسین(ع)

تخریب حرم امام حسین(ع)

گاهشمار مرقد امام حسین(ع)[۱]

۶۱ق. (۱۲ محرم) دفن امام حسین(ع) به دست بنی اسد

۶۵ق. ساخت بنایی بر روی قبر همراه با گنبدی از آجر و گچ و دو در توسط مختار

۱۳۲ق. ساخت بنای سرپوشیده‌ای در کنار مرقد توسط ابوالعباس سفاح

۱۴۶ق. ویران شدن بنای سرپوشیده توسط ابوجعفر منصور

۱۵۸ق. نوسازی بنا توسط مهدی عباسی

۱۷۱ق. ویران شدن بنا در عصر هارون الرشید

۱۹۳ق. نوسازی حرم توسط امین

۲۳۶ق. ویران شدن بنای حرم توسط متوکل عباسی و شخم زدن زمین آن

۲۴۷ق. نوسازی بنای حرم توسط منتصر عباسی

۲۷۳ق. تجدید بنا به دست محمد بن محمد بن زید، رهبر قیام طبرستان.

۲۸۰ق. ساخت گنبد بر فراز قبر توسط داعی علوی گنبدی

۳۶۷ق. ساخت گنبد و چهار رواق و ضریحی از عاج توسط عضد الدوله دیلمی

۳۹۷ق. ساخت مسجد متصل به حرم توسط عمران بن شاهین

۴۰۷ق. آتش‌سوزی در حرم بر اثر سقوط دو شمع و بازسازی حرم توسط حسن بن سهل وزیر

۴۷۹ق. نوسازی دیوار پیرامون حرم توسط ملکشاه سلجوقی

۶۲۰ق. ساخت ضریح توسط الناصر لدین الله عباسی

۷۶۷ق. ساخت گنبد داخلی و صحن توسط سلطان اویس جلایری

۷8۶ق. توسعه صحن و ساخت دو گلدسته طلا توسط سلطان احمد اویس

۹۱۴ق. تذهیب حاشیه‌های حرم و اهدای ۱۲ چراغدان طلا از سوی شاه اسماعیل صفوی

۹۲۰ق. ساخت صندوقی از چوب ساج برای ضریح توسط شاه اسماعیل صفوی

۹۳۲ق. ساخت ضریح مشبک از نقره توسط شاه اسماعیل صفوی دوم

۹۸۳ق. بازسازی گنبد توسط علی پاشا، ملقب به وندزاده

۱۰۳۲ق. ساخت ضریح مسی و کاشی‌کاری گنبد توسط شاه عباس صفوی

۱۰۴۸ق. گچ کردن گنبد از بیرون به دستور سلطان مراد چهارم (عثمانی)

۱۱۵۵ق. تزیین بناهای موجود توسط نادرشاه افشار

۱۲۱۱ق. طلاکاری گنبد به دستور آقا محمدخان قاجار

۱۲۱۶ق. ویران شدن ضریح و رواق در پی یورش وهابیها به کربلا

۱۲۲۷ق. نوسازی حرم و تعویض طلاهای گنبد به دستور فتحعلیشاه قاجار

۱۲۳۲ق. ساخت ضریح نقره‌ای و طلاکاری ایوان به دستور فتحعلیشاه قاجار

۱۲۵۰ق. نوسازی گنبد و بارگاه به دستور فتحعلیشاه قاجار

۱۲۷۳ق. بازسازی گنبد و بخشی از طلاکاری آن توسط ناصر الدین شاه

۱۴۱۸ق. تخریب بخشی از طلاکاری گنبد در پی قیام مردم عراق به دستور صدام

۱۴۲۸ق. مسقف شدن صحن با سبک جدید.

تخریب حرم امام حسین(ع) به تخریب حرم امام حسین(ع)، امام سوم شیعیان اشاره دارد. این بارگاه که به دست مختار بن ابوعبید ثقفی بنا نهاده شد، بارها و در سال‌های متمادی با حملات تخریبی افراد و گروه‌های مختلف مواجه شده است. خلفای عباسی از جمله منصور، هارون و متوکل هر یک در دوره‌های مختلف به تخریب بارگاه اقدام کرده‌اند. مهم‌ترین و معروف‌ترین تخریب به‌دستور متوکل صورت گرفت. وهابیان در سال ۱۲۱۶ق نیز به بارگاه حمله و به آن آسیب جدی وارد ساختند و آخرین تخریب، با حمله بعثی‌‎ها در زمان صدام و در جریان انتفاضه شعبانیه مردم عراق روی داد.

محتویات

۱ حرم امام حسین(ع) ۲ ساخت و تخریب اول

۲.۱ بنای اولیه توسط مختار

۲.۲ تخریب توسط منصور دوانقی

۳ ساخت و تخریب دوم

۳.۱ تخریب توسط هارون الرشید

۴ ساخت و تخریب سوم

۴.۱ بازسازی توسط مأمون

۴.۲ تخریب توسط متوکل

۵ حرم در قرن۳و۴ ۶ حرم در قرن ۵و۶ ۷ قرن هفتم به بعد ۸ حمله وهابی‎ها ۹ حمله مناخور روسی ۱۰ حمله بعثی‌ها ۱۱ نگارخانه ۱۲ جستارهای وابسته ۱۳ پانویس ۱۴ منابع ۱۵ پیوند به بیرون

حرم امام حسین(ع)

نوشتار اصلی: حرم امام حسین(ع)

حرم امام حسین(ع) محل دفن امام حسین(ع)، شماری از بنی‏‏‏‎‏هاشم و یاران آن امام در کربلا است که در دهم محرم سال ۶۱ قمری در مواجهه با سپاهیان عبیدالله بن زیاد به شهادت رسیدند. مختار ثقفی اولین بنا را بر مرقد امام حسین(ع) ساخت و در دوره‌های بعد، شیعیان و محبان اهل بیت(ع) مخصوصاً پادشاهان و حاکمان، اهتمام ویژه‌ای بر بازسازی، ترمیم و توسعه این حرم داشته‌اند.

با توجه به روایتی در کتاب کامل الزیارة، قبیله بنی‌اسد پس از شهادت امام حسین(ع) و اصحابش، پیکر شهدا را دفن کردند. اخبار مربوط به زیارت قبر امام حسین(ع) از سوی توابین، خود دلیل بارزی است، که محل دفن آن حضرت مشخص بوده‌است.[۲]

ساخت و تخریب اول

بنای اولیه توسط مختار

بنا بر گزارش‌های تاریخی، اولین بنا توسط مختار بن ابی عبید ثقفی ساخته شد. این بنا با آجر و گچ در اواخر سال ۶۵ق به اتمام رسید.[۳] به گفته عبدالجواز کلیددار بنای نخستین عبارت بود از یک سایه بان و یک مسجد که دو درب داشت یکی از آنها در شرق بود.[۴] بنای مذکور تا پایان دوره بنی امیه همچنان پا بر جا بوده‌است.

از تشویق امام صادق(ع) به زیارت امام حسین(ع) و چگونگی زیارت آن حضرت استفاده می‌شود که قبر امام در آن زمان دارای بنا و ساختمان بود.‌ در روایت امام صادق (ع) آمده است: «هر گاه قصد زیارت قبر امام حسین(ع) کردی، بیرون حرم بایست و به طرف قبر بنگر، آن گاه وارد روضه شو و در برابر آن، مقابل سر حضرت (ع) بایست، و هنگام بیرون رفتن از دری که پایین پای علی بن حسین قرار دارد، بیرون شو. سپس به مرقد شهیدان رو آور، آن گاه به مرقد حضرت عباس(ع) برو، در باب السقیفه توقف کن و بر او سلام کن.»[۵] واژه‌هایی، همانند «بیرون حرم بایست»، «آن گاه وارد روضه شو»، «از دری که پایین پای علی بن الحسین(ع) قرار دارد، بیرون شو» گویای وجود بنایی بر قبر امام حسین(ع) در دوران نخست است.

اما قبور دیگر شهداء در قرن اول و دوم خارج از قبه حسینی بوده چنانچه از خبر ابوحمزه ثمالی چنین استفاده می‌شود: «ثم تخرج من السقیفه و تقف بحذاء قبور الشهداء» «سپس از زیر سقف خارج می‌شوی و در کنار قبور شهدا می‌ایستی»[۶]

تخریب توسط منصور دوانقی

منصور دوانقی دومین خلیفه عباسی پس از تسلط بر اوضاع و کشتن سادات، اقدام به تخریب بقعۀ امام حسین(ع) نمود. این عمل توسط شعرا به نظم در آمد که:

و شیدوا البناه علیه قبه ذات سقیفه لتاوی العصبه

ثم دعا المنصور حقد اید فثل من احقاده المشید

مدرس، شهرحسین علیه‌السلام، ۱۳۸۰ش، ص۱۹۱

ترجمه:

بنای محکم ساختند بر قبر حسین(ع)، که بر آن قبه‌ای بود و دارای سقف بود تا پناهگاه جماعت شود، سپس منصور را کینه دیرین وادار کرد پس از نتیجه همان کینه‌ها آن بنا را تخریب کند.

منبع : fa.wikishia.net

مزار امام حسین(ع) را چه کسی تخریب کرد؟/ آیا شفای متوکل عباسی توسط امام هادی(ع) صحت دارد؟

تبعید امام هادی و امام حسن عسکری علیهماالسلام به سامرا، شهادت امام هادی علیه‌السلام، تخریب مزار مطهر امام حسین علیه‌السلام و شخم زدن خاک کربلا، بخشی از فجایعی است که متوکل عباسی به بار آورد.

مزار امام حسین(ع) را چه کسی تخریب کرد؟/ آیا شفای متوکل عباسی توسط امام هادی(ع) صحت دارد؟

۰۶ خرداد ۱۳۹۹ - ۰۹:۳۵اخبار فرهنگیاخبار دین ، قرآن و اندیشه

تبعید امام هادی و امام حسن عسکری علیهماالسلام به سامرا، شهادت امام هادی علیه‌السلام، تخریب مزار مطهر امام حسین علیه‌السلام و شخم زدن خاک کربلا، بخشی از فجایعی است که متوکل عباسی به بار آورد.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، کینه و بغض برخی از چهره‌ها در طول تاریخ به قدری شنیع و وقاحت بار است که گویی از آلوده کردن دست خود به خون پاک ائمه اطهار علیهم السلام و پاکان و مؤمنان تاریخ راضی نمی‌شوند و بغضی بزرگ‌تر و رذالتی عظیم‌تر را جست و جو می‌کنند. نمونه این رذالت‌ها را باید در خاندان بنی‌امیه و بنی‌عباس جست و جو کرد. در این میان، وقتی به نام متوکل عباسی می‌رسیم، فجایع ناگواری را می‌بینیم که با دست‌های ناپاک او رقم خورده است. از تبعید امام هادی و امام حسن عسکری علیهماالسلام به سامرا، آزار و در نهایت شهادت آن دو امام بزرگوار تا از بین بردن مزار مطهر امام حسین علیه السلام و یاران آن حضرت در کربلا، آن هم بعد از حدود 170 سال که شهادت جان‌سوز و واقعه بزرگ عاشورا می‌گذشت.

خبرگزاری تسنیم در گفت‌وگویی که با حجت‌الاسلام صادق ایرانشاهی، پژوهشگر تاریخ اسلام، انجام داده به بررسی زندگی متوکل عباسی به عنوان یکی از منفورترین و خبیث‌ترین چهره‌های تاریخ پرداخته است. آن طور که این پژوهشگر تاریخی شرح می‌دهد، متوکل نسبت به امام علی علیه السلام و خاندان ائمه اطهار علیهم السلام بسیار بی‌ادب بود و بارها علناً به ایشان توهین کرده بود. بر اساس همین وقاحت‌ها بود که در سال 236 قمری دستور داد که مزار مطهر امام حسین علیه السلام در کربلا را ویران کنند. به این ترتیب مزار مطهر آن حضرت و بقیه قبور مطهر در اطراف آن تا حدود دویست جریب تخریب شد. به دستور او همه زمین‌ها را در نهایت قساوت و کوردلی شخم زدند و در آن زراعت کردند. این اقدام متوکل قلب همه شیعیان و محبان اهل بیت علیهم السلام در طول تاریخ را داغدار کرد و باعث شد هر بار نام او به میان می‌آید، همه بر او لعن و نفرین بفرستند. او همچنین امام هادی علیه السلام را از مدینه به سامرا تبعید کرد تا ایشان را از مردم دور کرده و امام تحت کنترل حکومت باشند تا جلوی دنیا آمدن آخرین حجت خدا را بگیرند؛ بنابراین امام دهم شیعیان را در یک منطقه نظامی حبس کردند و امام عسکری علیه السلام را هم که آن زمان کودک بودند، همراه ایشان تحت کنترل قرار دادند. تلاش آن‌ها بر این بود تا از ازدواج امام حسن عسکری علیه السلام و به دنیا آمدن امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف جلوگیری کنند که این آرزو را به گور بردند و امام زمان به لطف خدا متولد شدند.

چهره منفور تاریخمی‌دانیم که یکی از منفورترین و خبیث‌ترین چهره‌های تاریخ، متوکل عباسی است. دلیل این‌که این اندازه از متوکل به رذالت یاد می‌شود، چیست؟

برای این که دلیل خباثت و بدنامی متوکل عباسی را بدانیم باید یک نگاه اجمالی به زندگی او داشته باشیم. متوکل عباسی دهمین خلیفه در حکومت بنی‌عباس بود. بنی‌عباس هم همان حکومتی است که دشمن سرسخت و خون‌خوار خاندان اهل بیت و ائمه اطهار علیهم السلام محسوب می‌شود. نام اصلی متوکل، ابوالفضل جعفر بود و او فرزند معتصم عباسی بود که حدود 15 سال حکومت کرد.

متوکل دشمن سرسخت و ظالم امام هادی علیه السلام بود و کسی بود که در سال 236 قمری دستور داد حرم مطهر حضرت سیدالشهدا علیه السلام را خراب کنند و هر چه مردم در اطراف آن خانه یا هر بنایی که ساخته بودند، از بین ببرند. یعنی بعد از حدود 170 سال که از واقعه جان‌گداز عاشورا و شهادت امام حسین علیه السلام و یاران آن حضرت می‌گذشت، متوکل اقدام به چنین عمل خبیثانه ای کرد که دل همه شیعیان و دوستداران اهل بیت علیهم السلام را در طول تاریخ داغدار کرد. او آنقدر وقیح بود که حتی دستور داد که زمین کربلا را شخم بزنند و در آن کشاورزی کنند.

بیشتر بخوانید:  مرور نکاتی از زندگی حضرت امیرالمؤمنین(ع) / چرا در شب ضربت خوردن امام علی(ع) فرزندان آن حضرت در مسجد نبودند؟ مرور مطالب کمترمطرح‌شده از زندگی امام حسن(ع)/ آقازاده‌ای که به‌ازای خدمتش بهره‌ای از پول و مقام نخواستبا این وجود آیا شیعیان در آن دوران مخالفتی با او نکردند؟

شیعیان و دوستداران اهل بیت علیهم السلام سعی می‌کردند با او و عواملش مخالفت و مقابله کنند، اما موفق نمی‌شدند. چون عباسیان قدرت زیادی داشتند و به شدت شیعیان را مورد ظلم و آزار قرار می‌دادند. به همین علت اعتراض‌هایی که مردم مؤمن علیه متوکل و بنی‌عباس می‌کردند، بی‌نتیجه می‌ماند و جو امنیتی که بر جامعه آن زمان حاکم شده بود مانع از هر نوع اقدام شیعیان شده بود.

در عین حال متوکل برای اینکه بتواند بر مردم و به خصوص شیعیان حکومت کند و مانع از اعتراض آن‌ها شود، مرکز حکومتش را از بغداد به دمشق منتقل کرد و بعد از مدتی به سامرا که آن زمان شهر نظامی بود، منتقل شد.

تبعید امام هادی از مدینه به سامراظاهراً در همین زمان بود که امام هادی علیه السلام را از مدینه به سامرا احضار کرد. دلیل این اتفاق چه بود؟

قضیه این بود که حاکم مدینه با امام هادی علیه السلام دشمنی داشت. به همین علت گزارش‌هایی را به متوکل عباسی منعکس کرده بود با این مضمون که آن حضرت درصدد قیام علیه خلیفه است. البته با اینکه نامه را محرمانه فرستاده بود، اما امام هادی علیه السلام از آن باخبر شدند و طی نامه‌ای به متوکل، غرض‌ورزی و دشمنی حاکم مدینه نسبت به خود را یادآور شده و اتهامات حاکم مدینه را تکذیب کردند.

واکنش متوکل در این شرایط چگونه بود؟

با این وجود متوکل به ظاهر از امام دعوت کرد که به سامرا بروند. اما این دعوت به گونه‌ای بود که عوامل او به مدینه آمدند و ضمن تفتیش خانه حضرت، آن بزرگوار را به سامرا بردند. مردم مدینه که از برخورد عوامل متوکل نسبت به امام نگران شده بودند به خروش آمدند، به طوری که نزدیک بود مدینه به هم بریزد. در نهایت سرپرست هیئت اعزامی متوکل مجبور شد تعهد بدهد و سوگند بخورد که هیچ‌گونه قصد سوئی نسبت به امام ندارد.

گذشته از ظاهر حادثه باید توجه داشت که خلفای جبار می‌دانستند امامانی که خدا برای هدایت جامعه و رهبری مردم در نظر گرفته 12 نفرند و این 12 نفر چه کسانی هستند. متوکل هم می‌دانست که امام هادی علیه السلام دهمین امام است و نواده آن بزرگوار، مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف خواهد بود که تمام جباران و سفاکان را در هم خواهد کوبید و حکومت واحد و عدل جهانی را بر پا خواهد کرد.

منبع : www.tasnimnews.com

مرقد امام حسین(ع) در تاریخ چند بار تخریب شده؟

صفحه نخست » تاریخی 66622 بازدید ‍ پ

مرقد امام حسین(ع) در تاریخ چند بار تخریب شده؟

کد خبر: ۸۴۷۰۸۷ تاریخ انتشار:

۰۷ آبان ۱۳۹۷ - ۱۰:۱۹

در طول تاریخ پس از حادثه عاشورا حاکمان ظالمی بودند که کربلا و مرقد حضرت حسین(ع) را خطری برای خود می‌دانستند و علاقه‌مندان اهل‌بیت را از زیارت کربلا منع کرده و مشکلات بسیاری برای آنان ایجاد می‌کردند.

به گزارش قدس آنلاین، بنی‌امیه پس از واقعه کربلا متعرّض قبر امام حسین(ع) نشدند؛ زیرا از عواقب جنایتی که کرده بودند همواره در هراس به سر می‌بردند. بنی‌امیه سخت‌گیری می‌کردند، امّا نمی‌توانستند مانع زیارت کربلا شوند. آنان می‌خواستند یاد و خاطره حسین(ع) از ذهن مردم فراموش شود.

عباسیان، روی بنی‌امیه را سفید کردند

حکومت بنی‌امیه پس از مدتی منقرض شد و پس از آن دوران فترتی پیش آمد که دوستداران اهل‌بیت اندکی آسوده شدند و فرصتی برای زیارت مرقد شریف امام حسین (ع )برای آنان فراهم شد. این دوران فترت میان سال‌های 114 تا 148 هجری بود؛ امّا پس از گذشت این سه دهه، بنی‌عباس با مرقد حسین (ع) کاری کردند که اموی‌ها نکرده بودند.(1)آنان در قتل امام حسین (ع) شرکت نداشتند، امّا از اهانت به مرقد شریف چیزی کم نگذاشتند. اولین خلیفه عباسی که در این راه گام برداشت، منصور عباسی بود که کینه عجیبی نسبت به فرزندان امیرالمؤمنین (ع) داشت و دستور تخریب قبر مطهر را اوّلین بار او صادر کرد.(2)

پس از او هارون الرشید در سال 173 هجری دستور انهدام ساختمان حرم مطهر را داد و درخت سدری را که نشانه قبر منوّر حضرت بود، قطع کرد.(3)

متوکل؛ کینه توزترین نسبت به امام حسین(ع)

نزدیک به چهل سال بعد، متوکّل عباسی که نوه دختری هارون‌الرشید بود، بر مسند خلافت نشست و سیاست بسیار سخت‌گیرانه‌ای را نسبت به شیعیان در پیش گرفت. نقل است او چهار بار مرقد مطهر امام حسین (ع) را ویران کرد و زمینش را به آب بست و در آن زراعت کرد تا اثری از آن حرم شریف باقی نماند و مردم آن را فراموش کنند؛ اما هرگز در این امر موفق نشد.(4) جلال‌الدین سیوطی در این باره می‌نویسد: متوکل در سال 236 هجری دستور تخریب قبر حسین(ع) و بناهای اطرافش را صادر کرد و دستور داد تا همه زمین را شخم بزنند و بذر بکارند. متوکل به ضدیّت شدید با اهل‌بیت رسول خدا (ص) معروف بود و مسلمانان از این بابت رنج می‌بردند ... حتی اهل بغداد روی دیوارهای شهر به متوکل دشنام می‌نوشتند و برخی شعرا در هجو او شعرمی‌سرودند. برای نمونه چنین می‌گفتند: متوکل تأسف می‌خورد که چرا با بنی‌امیه در کشتن حسین (ع) شرکت نداشته؛ به همین دلیل قبر حسین (ع) را تخریب می‌کند!(5)

ابن اثیر در «کامل فی التاریخ» می‌نویسد: متوکل مردم را از زیارت حسین (ع) محروم کرد و اطلاعیه داد که هر کسی را نزد قبر حسین بیابیم، سه روز حبس کرده و سپس او را می‌کشیم. بدین‌وسیله بسیاری را از اطراف مرقد شریف دور کردند. متوکّل بغض زیادی نسبت به علی‌بن ابی‌طالب(ع) داشت و دستور می‌داد تا اموال دوستان آن بزرگوار را ضبط و خودشان را سر به نیست کنند ... نقل است که مرقد حسین (ع) تا هفت مرتبه تخریب و بازسازی شد؛ البته تخریب توسط دشمنان و بازسازی توسّط دوستان.(6)

در سال 512 هجری خلیفه وقت عباسی «مسترشد» و فرزندش «راشد» به خزانه حرم حسینی دستبرد زدند و اموال و اشیای گران‌قیمتی را که شامل موقوفات و غیرموقوفات بود، غارت کردند.(7)

در سال 1226 ق نیز وهّابی‌ها به سرکردگی «سعود بن عبدالعزیز» با لشکری دوازده هزار نفری به کربلا حمله کردند؛ در حالی که مردم به مناسبت عید غدیر به نجف اشرف رفته بودند و تقریباً کسی جز کودکان و زنان و پیران در شهر حضور نداشتند وهّابی‌ها صدها تن را به خاک و خون کشیدند و اهانت‌ها نسبت به مرقد مطهر حسین (ع) مرتکب شدند. چوب‌های ضریح مطهر را شکسته و از آن در پخت غذا و قهوه به عنوان هیزم آتش استفاده کردند. این واقعه آن‌قدر جانسوز بود که به «طف ثانی» یعنی کربلای دوم شهره شد.(8)

دکتر دوایت دونالدسون در کتابی که درباره عقاید شیعه و تاریخش نوشته می‌گوید: از فاجعه کربلا بیش از هزار سال می‌گذرد، امّا زائران همچنان به سوی آن سفر می‌کنند و تعدادشان روزافزون است.(9)

و این همان است که امیرمؤمنان علی (ع) در روایت شیخ صدوق، آن را پیش‌بینی فرموده است. حضرت می‌فرماید: «گویا می‌بینم بناهایی روی قبر حسین ساخته شده و می‌بینم که محمل‌هایی به سوی قبر حسین (ع) می‌رود و شبی و روزی نمی‌گذرد، مگر اینکه از سراسر آفاق به سوی آن می‌آیند.(10)

پی‌نوشت‌ها:

1. مرتضی مطهری، سیری در سیره ائمه، بخش مربوط به امام صادق (ع).

2. شیخ عباس قمی، تتمهًْ المنتهی، ص 165 .

3. محمد هاشم خراسانی، منتخب التواریخ، ص 503 .

4. اخبار الدولهًْ العباسیه، ترجمه عبدالعزیز دوری، ص 365 .

5. جلال‌الدین سیوطی، تاریخ الخلفاء، ص 347.

6. ابن اثیر جزری، الکامل فی التاریخ، ج 2، ص 125 .

7. اخبار الدوله العباسیهًْ، ص 145.

8. سیدجواد عاملی، مفتاح الکرامهًْ، خاتمه جلد پنجم.

9. دوایت دونالدسون، مذهب شیعه، ص 77.

10. منتخب التواریخ، ص 417 .

گزارش خطا اشتراک گذاری برچسب ها

کربلا مرقد امام حسین تخریب امویان عباسیان تخریب مرقد حاکمان ظالم اهل‌ بیت

مطالب مرتبط

غوغای میلیون‌ها عشاق حسین در گرداگرد «سفینة النجاة»

مرقد امام حسین، از اولین بنا به دست مختار

نظر شما

سایت تابناک از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.

منبع : www.tabnak.ir