میرجاوه کدام استان است

میرجاوه کدام استان است را از این سایت دریافت کنید.

میرجاوه

میرجاوه

مختصات: ۲۹٫۰۲۵۸°شمالی ۶۱٫۴۵۶۱°شرقی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

میرجاوه

کشور  ایران

استان سیستان و بلوچستان

شهرستان میرجاوه بخش میرجاوه مردم

جمعیت ۹٬۳۵۹ نفر(۱۳۹۵)

رشد جمعیت ۸٪- (۵سال)

جغرافیای طبیعی

مساحت بیش از ۶۰۰۰ کیلومتر مربع

ارتفاع ۸۳۸ متر آب‌وهوا

میانگین دمای سالانه ۲۰ تا ۴۲ درجهٔ سانتی‌گراد

میانگین بارش سالانه ۶ میلی‌متر

روزهای یخبندان سالانه ۴۰ روز

اطلاعات شهری پیش‌شمارهٔ تلفن ۰۵۴

شناسهٔ ملی خودرو  ایران

کد آماری ۱۴۵۲ میرجاوه روی نقشه ایران

۲۹٫۰۲۵۸°شمالی ۶۱٫۴۵۶۱°شرقی

میرجاوه، مرکز شهرستان میرجاوه در استان سیستان و بلوچستان است که در منطقه سرحد بلوچستان و ۷۵ کیلومتری جنوب شرقی شهر زاهدان واقع است. بر اساس سرشماری سال ۲۰۰۶، جمعیت آن ۱۳۵۹۰ نفر در ۲۳۵۰ خانوار بوده‌است.

گذرگاه مرزی میرجاوه شرقی‌ترین دروازهٔ ورودیِ ایران و تنها مرز قانونی در جنوب شرق کشور است که رفت و آمد گردشگران خارجی و داخلی از این معبر صورت می‌گیرد و از طریق راه‌آهن، ایران را به شبه‌قاره هند متصل می‌کند. یکی از قدیمی‌ترین گمرکات کشور، گمرک میرجاوه با قدمتِ بیش از صد سال است که در آن صادرات و واردات صورت می‌گیرد.

میرجاوه گذرگاه اصلی جاده بین ایران و پاکستان است. پاسگاه مرزی پاکستان در تفتان است. میرجاوه همچنین نقطه‌ای است که خط راه‌آهن پاکستان در مسیر کویته به زاهدان از مرز عبور می‌کند. از زمان ساخت این خط ریلی در سال ۱۹۲۱، این خط ریلی منزوی بود و از طریق راه‌آهن دیگری به شبکه راه‌آهن ایران متصل نشده‌بود. در حدود سال ۲۰۰۷، اقداماتی برای پیوند دادن این خط با بقیه شبکه راه‌آهن ایران از طریق بم انجام شد. این امر اکنون به انجام رسیده‌است. از آنجایی که ابعاد ریلی راه‌آهن ایران و پاکستان متفاوت است، به‌ترتیب با اندازه استاندارد و اندازه ۵ فوت ۶ اینچ (۱۶۷۶ میلی‌متر) در زاهدان یک ایستگاه تغییر شاسی قطار و مرکز بارگیری ساخته شده‌است.

گورستان هفتاد ملا و غار لادیز از جاذبه‌های تاریخی و گردشگری منطقه میرجاوه هستند.

پیشینه[ویرایش]

میرجاوه محل اسکان طوایف بلوچ، به ویژه طایفه ریگی، است. منطقه میرجاوه را نادرشاه افشار به میر بولان ریگی، یکی از اجداد طایفه ریگی، اهدا کرد. علت این اقدام نادرشاه افشار، همراهی میربولان به او در نبرد با هند نوکری و چاکری کرده بود و در اصل غلام نادر شاه بوده که بخاطر زیرکی خدمت بسیار به او لقب میر بولان داده شده.نام میرجاوه در زبان بلوچی به معنی «جایگاه میر» (سکونتگاه امیر) است و به همین موضوع تاریخی اشاره دارد.[۱]

بارزترین چشم‌انداز میرجاوه، رودخانه آنجاست که از کچه‌کوه سرچشمه می‌گیرد و از وسط دره‌ای وسیع عبور می‌کند. این رود در مرز مکران و کلات (ایران و پاکستان) تلخ‌آب (تهلاپ: در زبان بلوچی) نامیده می‌شود و سپس در ریگزارهای هامون ماشکید فرومی‌رود.[۲]

در زمان احداث راه‌آهن، با ایجاد منبع و لوله‌کشی، قسمتی از این رودخانه به ایستگاه راه‌آهن میرجاوه آورده شد و با واگن‌های ویژه، از میرجاوه به تمام ایستگاه‌های بین راه حمل می‌شد.

هوای میرجاوه گرم و محیط طبیعی آن محیطی خشک است. در آنجا ریزش باران به صورت رگبار است که به علت پستی و بلندی زمین، باعث وقوع سیل می‌شود. میانگین بارندگی سالانه میرجاوه در خلال سال‌های ۱۳۵۳ تا ۱۳۶۶ خورشیدی، ۷/۹ میلی‌متر بوده که از متوسط بارندگی سالانه در ایران بسیار کمتر بوده‌است.

در قدیم در میرجاوه دو چاه آب وجود داشت: یکی چاه شهرداری که آب لوله‌کشی میرجاوه را تأمین می‌کرد و دیگری چاه راه‌آهن که آب هر دو شور بود و کمتر برای آشامیدن استفاده می‌شد. عمق هر دو چاه حدود ۱۷۰ متر بود. آب کشاورزی و آب آشامیدنی مردم از آبی بود که از لادیز و از فاصله ۲۰ کیلومتری میرجاوه می‌آمد. این آب از چهار قنات که به فواصل مختلف از یکدیگر قرار داشتند، سرچشمه می‌گرفت.

در سرشماری عمومی نفوس و مسکن آبان ۱۹۷۷/۱۳۵۵م میرجاوه دهستان نامیده شد و در آن زمان ۲هزار و ۱۹۰ نفر جمعیت داشت.[۳]

مردم و فرهنگ[ویرایش]

مردم شهرستان میرجاوه از قومیت بلوچ و اهل سنت حنفی می‌باشند. زبان مردم شهرستان میرجاوه بلوچی است. البته ساکنین اصلی منطقه در گذشته به دلیل ناامنی و خشکسال از این منطقه طی مهاجرت‌های گسترده رفته‌اند. بیشتر ازدواج‌ها درون‌گروهی و قومی است و مردم برای ریش‌سفیدان و بزرگان طوایف احترام قائل می‌شوند. درصد طلاق به دلیل نکوهیده دانستن آن بسیار ناچیز است و معمولاً بسیار به ندرت اتفاق می‌افتد. مردم پایبند سنت‌های قومی‌قبیله‌ای‌اند و لباس محلی می‌پوشند و به زبان بلوچی با لهجه سرحدی تکلم می‌نمایند و تفاوت‌های ناچیزی بین لهجه‌ها موجود است. همچنین مردم پایبند سنن مذهبی هستند و حضور پررنگی در آیین‌های مذهبی و قومی دارند.

کشاورزی[ویرایش]

فرآورده‌های شهرستان میرجاوه با توجه به تفاوت‌های اقلیمی در سه بخش آن متنوع هستند. در بخش ریگ ملک و مرکزی کِشته‌ها بیشتر گندم، جو، ذرت، یونجه و نخل خرما است.

ولی در بخش لادیز با توجه به لطافت هوا در این بخش و وجود منابع آبی در کوهستان‌ها فرآورده‌های کشاورزی بیشتر و عبارت است از گندم، جو، ذرت، یونجه، کلزا، پیاز، گوجه فرنگی، نخود، عدس، لوبیا و محصولات جالیزی.

در بحث باغداری تمام میوه‌های سردسیری و حتی خرما در بخش لادیز بعمل می‌آید که مواردی از آن عبارتند از: زردآلو، آلو، هلو، شلیل، گردو، بادام، آلبالو، گیلاس، زرشک و انواع و اقسام میوه‌های دیگری مثل توت، شاه‌توت و … بعمل می‌آید.

پانویس[ویرایش]

↑ مریم شیپری - صدیقه آقایی: وضعیت اقتصادی و تجاری میرجاوه در عصر پهلوی دوم. در: نشریه علمی پژوهش‌های تاریخی، دوره جدید، سال دوازدهم، پیاپی ۴۶. تابستان ۱۳۹۹. ص۹۹.

↑ همان منبع.

↑ سرشماری عمومی نفوس و مسکن، ۱۳۵۰.

منابع[ویرایش]

، تهران: مؤسسهٔ گیتاشناسی، ۱۳۸۳، ص۱۳۰.

نام شهردار بایگانی‌شده در ۱۳ فوریه ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine، مختصات، پیش‌شماره

گسترش نبو

منبع مطلب : fa.wikipedia.org

میرجاوه

شهرستان میرجاوه در شرق استان سیستان و بلوچستان قرار دارد. بیش از 350 کیلومتر از مرز ایران و...

میرجاوه

کشور

ایران

استان

استان سیستان و بلوچستان

جمعیت

9,359

مساحت

6,054

موقعیت زمانی

IRDT

ارتقاع

850 مسیریابی

میرجاوه

28

آسمان صاف 5.44°c 62% 06:08 16:27

شهرستان میرجاوه در شرق استان سیستان و بلوچستان قرار دارد. بیش از 350 کیلومتر از مرز ایران و پاکستان در این شهرستان جای گرفته است. مرز میرجاوه با پاکستان از مرزهای مهم کشور است.

مردم این شهرستان از قوم بلوچ و اهل سنت حنفی هستند و زبان آنها بلوچی با لهجه‌ی سرحدی است. مساحت این شهرستان در حدود 6000 کیلومتر مربع است و از 3 بخش و 7 دهستان تشکیل شده است. شهرستان میرجاوه در سال ۱۳۹۱ و با جدا شدن از شهرستان زاهدان تشکیل شده است.

میرجاوه جزء اولین شهرهای ایران است که ادارات شهربانی و گمرک در آن فعالیت می‌کرده‌اند.

آب و هوای این شهرستان گرم و خشک و بیابانی است و با توجه به قرار گرفتن در کمربند بیابانی دنیا، در شمار کم باران ترین مناطق کشور قرار می‌گیرد. البته بخش لادیز در این شهرستان، به دلیل اختلاف ارتفاع بیش از هزار متر با مرکز شهرستان میرجاوه و هم چنین قرار گرفتن در دامنه‌ی کوه تفتان دارای هوای مطبوع‌تر و بارندگی بیشتری است. سردترین نقاط استان سیستان و بلوچستان نیز در بخش لادیز قرار دارند.

در شهرستان میرجاوه چند رودخانه‌ فصلی وجود دارد که در صورت بارندگی، جاری می شوند اما دو رودخانه لادیز و تمین در شمار رودخانه‌های دایمی این شهرستان هستند.

آب لازم برای کشاورزی از آب رودخانه لادیز تامین می‌شود. با توجه به تنوع آب‌وهوا، محصولات کشاورزی متنوعی در این شهرستان تولید می‌شود که از میان‌ آن‌ها می‌توان به گندم، جو، ذرت، خرما، کُلزا، زردآلو، شلیل، گردو، هلو، بادام، آلبالو و گیلاس اشاره کرد.

با توجه به آثار باستانی از جمله دست‌ساخته‌های کشف شده در تراس رودخانه لادیز، به نظر می‌رسد قدمت این شهرستان به هزاران سال پیش باز‌گردد. مجموعه غار و گورستان هفتادملا که در روستای روپس دهستان تَمین قرار دارند، جزء جاذبه‌های گردشگری شاخص این شهرستان هستند. قدمت این گورستان به دوره اسلامی میانه بازمی‌گردد. ساختمان‌های شهربانی، راه آهن و اداره پست میرجاوه از دیگر دیدنی‌های این شهرستان است.

از میان آثار تاریخی و سایت‌های باستانی این منطقه می‌توان به دخمه‌ی انسان‌های اولیه، تپه‌های باستانی و قبرستان‌های باستانی در لادیز، قلعه چهل دختر، قلعه لادیز و چاه‌های مربوط به معادن باستانی در جون‌آباد، درگیابان، چلنگ و خارستان بخش لادیز اشاره کرد.

آبگوشت، کباب، تنورچه و آب بنه یا آبگوشت بنه از غذاهای معروف و خوش‌طعم مردم این منطقه است.

برچسب‌ها

استان سیستان و بلوچستان شهرها میرجاوه

سایر مطالب

زابل

روستای تمین

قبرستان هفتاد ملا

افزودن دیدگاه جدید

منبع مطلب : www.visitiran.ir