کوه های آذربایجان غربی
مهدی
بچه ها کسی جواب رو میدونه ؟
کوه های آذربایجان غربی را از این سایت دریافت کنید.
رده:کوه‌های استان آذربایجان غربی
رده:کوه‌های استان آذربایجان غربی
راهنما
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بر پایه استان
آذربایجان شرقیآذربایجان غربیاردبیلاصفهانالبرزایلامبوشهرتهرانچهارمحال و بختیاریخراسان جنوبیخراسان رضویخراسان شمالیخوزستانزنجانسمنانسیستان و بلوچستانفارسقزوینقمکردستانکرمانکرمانشاهکهگیلویه و بویراحمدگلستانگیلانلرستانمازندرانمرکزیهرمزگانهمدانیزد
صفحه‌ها
۱۷ صفحۀ زیر در این رده هستند؛ این رده در کل ۱۷ صفحه دارد.
آ
آکتاش داگ
ا
کوه اورین
ب
برده زرد بز سینا کوه بلقیس
د
دوپازا
ز
زندان سلیمان
ش
شیخا دار
ط
طرغه (کوه)
ک
کوه پیر محمد کوه چله‌خانه کوه حاجی ابراهیم کوه دالامپر کوه قره داش کوه قندیل کوه قیه
ن
نالشکینه
رده: کوه‌های ایران بر پایه استان
ردهٔ پنهان: ناوبری رده استان‌های ایران با کمتر از ۱۰ پیوند خاکستری
ارتفاعات و قله‌ها، استان آذربایجان غربی
ارتفاعات و قله‌ها، استان آذربایجان غربی ارتفاعات و قله‌ها، استان سمنان ارتفاعات شمال استان سمنان در جنوب ديوارهٔ کوهستانى البرز قرار گرفته‌اند. بخش شرقى البرز نسبت به البرز غربى که ارتفاعات آن …
ارتفاعات و قله‌ها، استان آذربایجان غربی
ارتفاعات و قله‌ها، استان سمنان
ارتفاعات شمال استان سمنان در جنوب ديوارهٔ کوهستانى البرز قرار گرفته‌اند.
بخش شرقى البرز نسبت به البرز غربى که ارتفاعات آن رو به نقصان مى‌گذارد، کم عرض‌تر و باريک‌تر است و در ۲۰۰ کيلومترى شرق درياى خزر به دشت آرموتلى منتهى مى‌شود. عرض رشته کوه البرز در اين منطقه از ۱۲۰ کيلومتر در فيروزکوه، در فاصلهٔ بين دامغان و گرگان به ۶۰ کيلومتر کاهش مى‌يابد و در شمال شرقى شاهرود فقط به ۳۰ کيلومتر محدود مى‌شود. در قسمت شرقى از ارتفاعات البرز هم به همين نسبت کاسته مى‌شود، به طورى که در حوالى جاجرم در قلهٔ خورکوه، ارتفاع آن به ۲۸۱۹ متر مى‌رسد و از آن پس به صورت فلاتى کم ارتفاع در مى‌آيد. مهم‌ترين ارتفاعات البرز شرقى در ناحيه استان سمنان عبارت‌اند از:
کوه‌هاى البرز در شمال سمنان با ارتفاع متوسط ۳۲۰۰ متر شهرستان سمنان را از استان مازندران جدا کرده است. قله‌هاى نسبتاً بلند البرز در استان سمنان و در شمال غربى شهميرزاد نيز سر به آسمان کشيده‌اند.
بخشى از رشته‌‌کوه‌هاى البرز که در شمال شاهرود واقع شده، منبع اصلى رودها و قنات‌هاى اين منطقه است. در قسمت جنوبى اين سلسلهٔ اصلى، کوه‌هاى کم ارتفاع موازى با رشتهٔ اصلى کشيده شده است که آنها نيز با نزديک شدن به دشت کوير کم ارتفاع‌تر مى‌شوند. قله‌هاى معروف آن عبارت‌اند از شاهوار ۳۰۰۰ متر، خوش ييلاق ۲۸۰۲ متر، قلهٔ خياشک ۲۶۷۰ متر و قلهٔ ابر با ارتفاع ۲۶۳۰ متر.
در شمال دامغان، رشته‌کوه‌هايى به نام سفيدکوه قرار گرفته است که تا شاهکوه امتداد دارد. در حد فاصل بين دامغان و سمنان، شاخه‌اى از سفيدکوه جدا مى‌شود و به طرف کويرنمک امتداد مى‌يابد که کوه‌هاى معروف آن سلطان شاهرخ و پنجکوه است.
کوه‌هاى شمال گرمسار که دره رودخانهٔ حبله‌رود آن را بريده و به دو قسمت تقسيم کرده است. اين کوه‌ها مانند حصارى در شمال شهر گرمسار کشيده شده است. مهم‌ترين قلهٔ آن سولک است.
گردنه‌هاى طبيعى منطقه البرز شرقى اهميتى بسيار دارد. قله‌هاى شاهکوه داراى ارتفاع قابل توجه و همواره جاذب رطوبت و پوشيده از برف است و اغلب گردنه‌هاى طبيعى اين کوه، در زمستان‌ها مسدود هستند. دامنههاى جنوبى شاهکوه خشک و پشش گياهى آن فقير است.
معابر عمدهٔ کوهستانى آن در گذشته مورد توجه بوده است، از جملهٔ آنها يک راه کوهستانى است که از گردنهٔ قزلق و شاهکوه و سپس ا زگردنهٔ دج‌مينو با ارتفاع ۲۸۵۸ متر عبور مى‌کند. از ديگر گردنه‌هاى معروف که از اهميت نظامى، تاريخى برخوردارند، مى‌توان گردنهٔ شمشيربر را نام برد. اين گردنه به طول ۱۳۵ متر و عرض شش متر در مغرب کوه شاهکوه بين گرگان و دامغان قرار گرفته و از ميان دو صخرهٔ عمودى با ارتفاع هشت متر عبور مى‌کند. يکى ديگر از اين گردنه‌هاى طبيعى که اهميت اقتصادى و نظامى دارد، گردنهٔ مشهور خوش ييلاق است که بين شاهرود و گرگان قرار دارد.
ديگر گردنه‌هاى معروف استان سمنان عبارت‌اند از گردنهٔ آهوان (بين راه سمنان و دامغان)، گردنهٔ بشم (بين راه سمنان - فيروزکوه)، گردنهٔ چاشم (بين شهميرزاد و چاشم) و گردنهٔ سر دره خوار (دربند خزر) که اهميت تاريخى دارد.
نواحى کوهستانى در فصل‌هاى مختلف مکانى مناسب براى کسانى است که علاقه‌مندند مدتى را دور از هياهوى شهر در دامنههاى کوهستانى و دره‌هاى خوش آب و هواى آن سپرى کنند. از اين نظر در ايام تعطيل به ويژه در تابستان، نواحى کوهستانى مردم را به سوى خود جلب مى‌کنند و آبادى‌هاى کوهستانى به عنوان گردشگاه‌هاى تابستانى مملو از جمعيت مى‌شوند. همچنين در فصل زمستان، برف‌ها هنگامى که کوهستان‌ها را مى‌پوشانند، چهره‌اى دلفريب به آنها مى‌بخشند و چشم‌اندازهايى زيبا به وجود مى‌آورند.
کوه‌هاى شمالى استان مکان‌هاى مساعدى براى گذراندن اوقات فراغت هستند. بيشتر نقاط کوهستانى اگرچه داراى آب و هواى سرد و خشن زمستانى توأم با بارش برف هستند؛ ولى با توجه به فقدان ارتفاع مناسب برفگير در يک دوره طولانى، براى ورزش کوهستانى اسکى مناسب نيستند، اما کوهنوردى، راهپيمايى، استفاده از طبيعت زيبا، دره‌نوردى، صخره‌نوردى و پياده‌رى در اطراف شهرها يکى از زمينه‌هاى توسعهٔ ايرانگردى در نواحى کوهستانى و دره‌اى است.
ارتفاعات و قله‌ها، استان آذربايجان غربى
استان آذربايجان غربى به لحاظ ويژگى توپوگرافيک از جمله مناطقى است که ارتفاعات و قلل متعددى دارد. ارتفاعات فوق ضمن اينکه در تغييرات آب و هوايى منطقه تأثير مستقيم و به سزايى دارند، از زيبايى شگفت‌آور طبيعى نيز برخوردار هستند.
برخى از اين مرتفعات از ييلاق‌هاى زيبا و خوش آب و هواى کشور به حساب مى‌آيند. از جملهٔ اين مناطق مى‌توان به دامنههاى شرقى آرارات پيرامون ماکو، سيه‌چشمه، سردشت و ... اشاره کرد. منطقهٔ ترگه‌ور و مرگه‌ور که در ۱۳ کيلومترى غرب اروميه واقع شده است و تا کوه‌هاى سرحدى ايران، ترکيه و عراق امتداد مى‌يابد نيز يکى از اين نواحى منحصر به فرد ييلاقى در تابستان مى‌باشد و به لحاظ پربرف بودن در زمستان مناسب اسکى است. وسعت اين ناحيه از شمال به جنوب ۵۰ الى ۶۰ کيلومتر و از شرق به غرب در حدود ۲۰ کيلومتر مى‌باشد. ارتفاع اين ناحيه از سطح دريا ۶۰۰ الى ۷۰۰ متر و در نتيجه داراى آب و هواى ييلاقى بسيار لطيف و سالمى است.
ارتفاعات آذربايجان از نظر قابليت و نوع استفاده به چهار دسته تقسيم مى‌شوند:
يکم - کوه‌هاى لخت سنگى که به علت تخريب و فرسايش شديد با پوشش خاکى کم و يا فاقد پوشش خاکى مى‌باشند. اين نوع ارتفاعات به دلايل متعدد از جمله حفاظت حوزه‌هاى آبخيز بايد مورد کنترل و بهسازى لازم قرار گيرند. وسعت تقريبى آنها در حدود ۳۰۰۷۴ هکتار است.
دوم - کوه‌هاى مرتفعى که مشتمل بر ارتفاعات مرتعى دائم و فصلى و از نظر پوشش خاکى داراى وضعيت متوسط نسبتاً عميق با پوشش گياهى مناسب است وسعت تقريبى اين اراضى در حدود ۹۰۰۶۱۲۱ هکتار است.
سوم - کوهستان‌هاى جنگلى طبيعى که عمدتاً در منطقهٔ سردشت و قسمتى از پيرانشهر در جهت مرزى ايران و عراق قرار گرفته و يکى از منابع طبيعى ارزشمند اقتصادى و توريستى به حساب مى‌آيد. وسعت اين کوهستان‌هاى جنگلى در حدود ۵۰۰۱۶ هکتار است.
چهارم - کوهستان‌هاى مارنى گچ و نمک که مواد تشکيل دهندهٔ سنگ مادر آنها مارن‌هاى رنگين گچى - نمکى است و به علت قابليت فرسايش شديد، خطرى جدى براى اکولوژى محسوب مى‌شود که بايد مورد حفاظت و کنترل دقيق قرار گيرد. وسعت تقريبى اين نوع ارتفاعات در حدود ۰۰۰۶۶ هکتار است.
بچه ها کسی جواب رو میدونه ؟